Сергей Абазян. Узник Цереры

Рассказ Из того пространства, где была установлена тюремная камера, Церера была похожа на гигантский паром, который медленно дрейфует по волнам ночного океана, и, иногда сталкиваясь с какой-либо волной, слегка покачивается. В эти мгновения с его поверхности медленно поднималось облако космической пыли, и из небольшого иллюминатора заключённый наблюдал затмение тысяч звёзд.

Սերգեյ Աբազյան

Ծնվել եմ 1953-ին Կիրովականում։ Հետո ծնողներս տեղափոխվել են Նոյեմբերյան։ 1971-1992 թթ աշխատել եմ Նոյեմբերյանի շրջանային թերթում նախ որպես գրական աշխատող, ապա բաժնի վարիչ։ 1992-97 թվականներին եղել եմ Հայաստանի հեռուստատեսության «Լրաբեր» ինֆորմացիոն ծրագրը սեփական թղթակիցը։ 1980-ին դարձել եմ ՍՍՀՄ Ժուռնալիստների Միության անդամ, ԽՍՀՄ-ի անկումից հետո Հայաստանի լրագրողների Միության անդամ։ Ավարտել եմ Վանաձորի մանկավարժական ինստիտուտի լեզվագրական ֆակուլտետը։ 2001-ից բնակվում եմ Սանկտ-Պետերբուրգում։ Ունեմ երկու տղա մեկ աղջիկ, վեց թոռ։ Պարբերաբատ տպագրվել եմ շրջանային, հանրապետական, այն ժամանակ նաև միութենական թերթերում ու ամսացրերում, որոնց քանակն անցնում է 3500ից։ Առաջին գրքույկը («Նոյեմբերյանյան կատակներ, անեկդոտներ, սրամտություններ» տպագրվել է 1999-ին, «Եզոպոսը և մենք» առականին լույս է տեսել 2003-ին, […]